Hahah. Voted for RJ Jimenez. Woooh. Alam niyo ba na YFC yan? Ang cute cute, reminds me of Sir Nico last year. Payat tas mejo geeky ichura but it adds to the charm. nyahahah. Who said bad guys always wins? Nyahahah.
Have you ever heard of his song, original composition niya. Yung Tuesday. Mga chong, nakakainlove ung song, ang ganda, swear. Naaalala ko nung metrocon nung kinanta niya to tas asa stage sha tas mei congo line ng mga other wacky... um... dudes sa likod niya na kumakain ng barbecue tas inalok sha habang nagigitara sha. Tas napalingon sha tas ngumiti sha. ANG CUTE. Tamo, nice guys. God-fearing guys. Parang... har har har.
Anyway... sa mga gustong mainlove o magpakaEMO lang. Here's Tuesday. Isipin nio, isang guy/girl (whichever your preference hahah) tas bestfriend mo tas malaman laman mo nalang, inlove na pala kayo and stuff. Hahaha. Sama-sama tayong magimagine. NYAHAHAHAH. LET's GO.
Ganyan tayo almost everyday.
Isa pang dahilan kung bat ayaw ko ng Tuesday...
ACET.
MARION, nu ba, REVIEW!!!
Random photograph I got from deviantart.com"I would much rather have regrets about not doing what people said, than regretting not doing what my heart led me to and wondering what life had been like if I'd just been myself." -- Brittany Renee.
Why try to fit in when we are all born to stand out? You are your own individual. As Dr. Seuss puts it, 'there is no one alive who is YOUer than YOU'. No matter what happens, we can't be exactly the same as anyone else so why not cut the crap and instead of improving yourself for others, improve yourself for you.
Standing the test of time. Reunited ang mga lola.
Setting: dismissal sa canteen.
Characters:
Maryel/Mars- Kilay at dila ni lola/ babaeng bading. "walanjo" girl.
Louise/Papa Lou- Ano to, ngipin ni lola/ babaeng walang pahinga... ang bibig.
Mellerie/Melo..oo..o... (para hindi halata)- Ilong ni lola/ senior na adeek
Marion/Mar- Mata ni lola/ maganda. un lang. Hahahah. Ocge na nga, vain...
Oha. Own set of Laughtrip. Kaso hnde na to, Saturdays sa Sam's... pangalanan nating... Thursdays ng Pugak.
Scene 1: Buong grupo nakaupo sa malayong mesa, piesta ng mga lola. Ang handa, isang styrofoam ng tuna spaghetti, regular fries na sour cream at isang blue lemonade na may apat na straws. Sayang walang pic.
[And... Cut.]
Hayyy... I missed these guys. Memories of 3rd year life. Putek, nakakamiss tumawa mapamalakas man o mahinhin. Mei chempo talaga ang tawa noh? Paminsan hnde mo mapigilan na mabibigat na Hah hah hah tas minsan naman kahet anong gwin mo, walang lumalabas, nangingisay ka lang. The latter one was my case kanina. Ewan ko kung baket. Mei mood?
Hahah. Good homecoming sa school. She's alive ang drama ko kanina as in, "Marion, buhay ka pa pala". Zombie? Chka "Marion, I prayed".
Ay putek. Hahaha. hnde ko pa pala nakukuwento ung Milo Junior Olympics noh, since nasa usapang zombies naman talaga tayo. 1st time ever ko makapagcompetition sa Milo pero dahil pinilit ako ni popa dear na magpromo nung ako'y blue high pa lang, red ang belt ko nung nakapagcompete ako. So, para sa wala dn ang pagdadasal ko na sana yellow belter nalang makalaban ko. Dahil ako'y mangmang pagdating sa mga competition, hindi ko inakala na ang pagsisign ko ng waivers para sa competition ay isa na palang agreement na ako ay ihahandang prey sa mga malalaki at matatangkad na black, brown and higher level red belters. CULTURE SHOCK. Hnde ko inakala na mei mga taong magaan sa loob ang pakain sa iba ang paa nila. Heh heh heh. Kill. Kill. Lupet! So in other words... TALO AKO at pinaglaruan ako ng kalaban ko. Turning side sa chan, out-in sa ulo... ano pa? Pasalamat sha may sakit ako nung panahong un at sa di maisip na dahilan, mahina ang aking comprehension. Ung tipong kung saka sha lumayo, marirealize ko palang na nasipa na pala ko. hahahah. Pero kidding aside, malakas sha at kahet pa ata nasa tamang pag-iisip ako ay Kill. Kill. parin ang mababasa mo sa ulo ko. I was the PREY. Nyahahah. joke.
After ng mahabang commercial, o so un na nga. Ang saya ng araw ko. Tawa lang ng tawa kasama si Jamie, si Rakkel, si Louise, Mel and Maryel. Good karma ba to sa pagkatalo ko? Sobrang ewan, ang tipsy ko kanina dahil na ata sa pakikinig ng F4 sa makabagong iPod ni Mel at ng mga dance songs sa makabagong iPod paren ni Mel. Isama na dn ung pagkapanalo namen sa Pictionary despite of my deym cryptic drawings.
Shet. Nakakaaddict ung Ignition, London Bridge at Down (makakrelate lng dito ang mga 4th yr hahahah. YEAH! DISCRIMINATION)
4 days of absence. Bed rest daw. Nakakabore. Akala ko pa naman, ayos na. Mukhang mahirap pala magcatch up sa school... badtrip. :(
Mario: Okay, there's nothing wrong with your neck. Mukhang naghihilod ka naman araw-araw. Wala ka namang libag. Wala ka namang banil.
Peaches: Can't you see?
Mario: Wala
Peaches: Masyadong lumpy, ano ka ba! At saka, maikli. Dapat leeg, mahaba para graceful tingnan.
Mario: So pangit ang leeg mo, ano ngayon?
Peaches: Okay, 1-0. In favor of pangit ako. Baba naman.
(katahimikan.)
Mario: There's nothing wrong with your chin. I think it's fine.
Peaches: Ano ka? Anong it's fine? Tingnan mo ng maigi.
Mario: Walang mali sa baba mo.
Peaches: E wala nga akong baba.
Mario: Anong tawag mo jan? Paa?
Peaches: I mean, may baba ako pero it doesn't serve its purpose... Look, I have a weak chin, walang definition.
Mario: Okay, sige.
Peaches: 2-0. Next. Lips ko.
(titignan ni mario lips ni peaches ng mabuti)
Mario: Manipis?
Peaches: At saka lopsided. Hindi pwedeng i-pout. (Magpopout) Ang sagwa, di ba?
Mario: 3-0
Peaches: Ngipin ko. O, eeeeeeee.
Mario: May tinga ka.
Peaches: (Tatanggalin ang tinga) O ulit. Eeeeeeeeee.
Mario: Okay naman. Mapuputi. Kumpleto. Naka-jacket ba yan?
Peaches: Hindi, a. Eeeeeeeeeeee. Tingnan mong mabuti. Eeeeeeeeee.
Mario: I don't see anything wrong with them.
Peaches: Ano ka ba? May underbite ako. O. (kakagaat) O. (kakagat ulit). O. Kaya affected ang profile ko. 4-0 na. Ilong ko? Tingnan mo'ng ilong ko. Tingnan mo.
Mario: Kumpleto naman ang butas.
Peaches: o, side view (sa-side view sa kausap)
Mario: Ay, pango ka. (shet. I can imagine this. hahahah. it cracks me up)
Peaches: Sobra ka naman, pango. Wla lang akong bridge.
Mario: Di ba yun na rin yun?
Peaches: Iba naman ung pango. Pango- kapag sinabi mong pango, parang nakadapa `yung ilong mo. Parang "Wow, Thank you! Nagkailong ka pa." (NYAHAHAHHAHAH. Shettt....)
Mario: O, siya, sige.
Peaches: 5-0. Next, my eyes.
(katahimikan)
Mario: Hindi ka nman duling. Hindi ka naman banlag. (aahah. benta comments nia)
Peaches: Hnde mo nakikita ung flaw kasi masyado kang malapit. Lumayo ka nang kaunti. Ayan, o. Tell me, what's pangit with my eyes?
Mario: (tinitingnan ng mabuti ang mata ng kausap) Sirit.
Peaches: Walang depth. Kulang pati expression. Masyadong giveaway. Mas maganda kung deep-set para pumungay nang kauni, di ba? Ano nang score?
Mario: 6-0 na. In favor of pangit ka.
Epilogue: Onga pala, kanina nagtaekwondo na si Iggy at swear, super nakakatakot ung mga tao dun. Parang sanay na sanay na sa patayan. E, etong kapatid ko nga kanina halos makipagwrestling na sa kalaban nia. Nabadtrip siguro dhel nasipa nang nasipa sa ulo. Pero nevertheless, PROUD AKO KAY LITTLE BRO. Kahet na talo sa 1st match plng, panalo paden. Ang baet ni lil bro! kapag natutumba ung kalaban, tinutulungan preng tumayo. Awww. Well, Mana sa ate. hahahah.
So aun nga since manalo-matalo, celebrate pden according to psychology to boost a child's esteem at hnde sha mag-wallow sa failure nia, tinreat kame ng dad ko sa paboritong kainan ni Iggy kahet saan daw na gusto nia. E dahel narealize ng kapatid ko na once-in-a-blue-moon manlibre si papa ng ganto at napakamature na, McDo ang pinili. NAMAN. hahaha. Pero ayos lang, nagenjoy pden nman ako sa french-fry-topped burger ko na pinaliguan sa ketchup.
Tapos, after nun, nagpunta kame sa Natio to buy some books. Kelangan kasi ni Mau ng isang book na written by a filipino author pero english ung ginamit as a medium for writing so being a good ate (ahhaha), tumulong ako. And I came across this book.
Peaches- Babae, 25 years old, assistant editor sa isang post house sa Makati, very conscious sa kanyang itsura.
YEY! This is the Caribbean Reggae Princess V. 4
WEEEE!! humahataw. hooray.
I'm telling you, I get easily bored with layouts so don't be surprised if ever the version reaches up to 14 or so. Heheh. But don't worry, the enthusiasm would still be there.
***
So, to schedule:
MILO JUNIOR COMPETITION- September 2 (Sunday), 8 am. Rizal Memorial... uh... thingy. (I learned this from rakkel, call a thing a thingy if you don't know what it is. Patweetums effect siguro kasi pwede namang thing.)
Shet! I hate to be a pessimist pero... WALA NA AKONG PAG-ASA. Kanina pa nga lang na nagttrain kame sa PCH for Sunday e biglaan nalang bumagsak ung feeling na un. DEYM (hahah. expression yan sa mga hnde nakakaalam. Kwento ni Driza na napanood daw nia sa link TV. hahahah. Unveiling another identity a.)! Aun nga. Mukhang hnde nalang ako nakasipa. Naiinis ako. Kung marinig niyo lang ung "strategies" ni Coach Ato, mapapa-"Why am I here again?" ka nalang kahet na hnde ka fluent magEnglish. Oha. Ewan ko nga ba kung bakit pumasok sa utak kong sumali sa ganitong competition e. Par ko na ring pinaplano ang sariling ko suicide. Hahahah.
Anyway, though, since darating at darating din ang panahong un na kelangan ko nang makipagcompete sa mga nakakatakona malalaki na malalakas na matuturing na ring kilabot ng tuhod at chan (yihee mars... hahah), ang tanging mahihilang ko nalang sa inyo, guys, ay ang inyong dasal.
Please...
Ipagdasal nio naman ako na magkaroon ako ng sapat na lakas para makatagal ako ng 2 minutong hnde nabubugbog at mapatunayan na hnde ako sumali para lang ipahiya sarili ko kung di ay sumali ako para sa isang rason- ang magbigay dangal sa aking paaralan. Ngeh, joke. hahah. Nambola. Nagbabakasakaling makita ng mga guro, baka malagay sa pauliworld. Hahha.
Ipagdasal nio din ang aking mga makakalaban, na sa araw na iyon ay mapagisip-isip nilang hnde ako "worthy" para iambush nila. Pagdasal nio na maliwanagan sana ang kanilang isipan na ako'y isang first-timer sa ganitong competition at although nagpapanggap na rough on the outside, nanginginig naman to the max in the inside at DAPAT IDAGDAG, ay dapat kaawaan. Ayon nga sa sampung utos, "Thou shall not kill". Gusto ko pa naman makagraduate sa highschool na nakakalakad pa.
At panghuli, kahet silver lang, ayos na. Hahahahah. Joke to. Anti-karma-lipat-sa-iba. Har har har.
